مقاله در مورد نگاهی به گردشگری در سه دوره برنامه توسعه اقتصادی

بخشهایی از متن:

مقدمه:

پس از جنگ تحمیلی، ضرورت بازسازی کشور و برنامه ریزی اقتصادی- اجتماعی- فرهنگی سرلوحه برنامه های دولت گرفت. یکی از بخش هایی که همواره مورد توجه برنامه های توسعه کشور با نقاط ضعف و قوت بوده گردشگری، به خصوص گردشگری فرهنگی- مذهبی است. این رویکرد با توجه به ساختار سیاسی، اجتماعی- فرهنگی، تاریخ و تمدن دیرینه این مرزوبوم، منابع و اهمیت جاذبه های فرهنگی- مذهبی کشور، تبادلات فرهنگی- سیاسی، نیاز به ارز و... بوده است. با این مقدمه به بررسی جایگاه گردشگری با تکیه به گردشگری مذهبی- فرهنگی در برنامه های توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی می پردازیم:

برنامه اول:

سیاست های کلی این برنامه عبارت بود از:

توسعه و تقویت برنامه های تبلیغاتی برای معرفی جاذبه های فرهنگی، تاریخی و طبیعی کشور، برپایی کنفرانس ها، نمایشگاه ها، جشنواره های فرهنگی- هنری، سرمایه گذاری در زمینه ایجاد واحدهای ارزان برای اقامت مسافران در جهت حمایت طبقات متوسط و کم درآمد که این سیاست از جمله سیاست های موفق برنامه بوده است، راه اندازی و توسعه تورهای داخلی، تسهیل در ورود و خروج ایرانیان مقیم خارج و راه اندازی تورهای مخصوص جانبازان و معلولان.

...

برنامه سوم توسعه، اولویت دادن به بخش خصوصی و ایجاد فضای مناسب رقابتی و جلوگیری از رقابت غیر اصولی بخش های دولتی از سیاست های اصلی اعلام شد و سازمان ایرانگردی و جهانگردی و سازمان میراث فرهنگی را موظف به ارائه طرح حمایت و هدایت بخش خصوصی و غیر دولتی جهت سرمایه گذاری در احیای بیابان ها و بافت های تاریخی با مشارکت و دولت کرده و یکسال پس از تصویب برنامه سوم به تصویب هیات دولت برساند. خطوط کلی برنامه جهت توسعه صنعت گردشگری در کشور در برنامه سوم توسعه عبارتند از :

برنامه ریزی برای مشخص کردن اهداف برنامه و تعیین راهکارهای لازم، شناخت کشورهای جهانگرد، فرصت و برنامه ریزی برای جذب گردشگر، ایجاد فرهنگ گردشگری در بین مردم و گسترش آن به مدارس و دانشگاه ها، اعطای تسهیلات مختلف در جهت توسعه گردشگری.

منبع دارد.