مقاله اعجاز در هماهنگى قرآن

مقاله اعجاز در هماهنگى قرآن

فهرست :

اعجاز در هماهنگی قرآن

اعجاز علمی قرآن کریم

اعجاز بیانی قرآن

منابع

...........................................

بخشهایی از متن مقاله:

اعجاز در هماهنگى قرآن

قرآن از جهات مختلى داراى اعجاز است و اعجاز آن را از نظر معارف عقلى و فلسفى توضیح دادیم. اینك به دومین جنبه اعجاز قرآن مى‏پردازیم و آن، هماهنگى كامل و نظم و انسجام حاكم در آیات قرآن است. یعنى كوچك‏ترین اختلاف و تناقضى در میان آیات و مفاهیم آن وجود ندارد.

توضیح این كه: هر انسان عاقل، مطلع و باتجربه به خوبى مى‏داند: كسى كه بر پایه دروغ و افترا، تشریع و قانون گذارى كند، یا سخن گوید، قهراً در سخنان و قوانین وى تناقض‏هایى دیده مى‏شود مخصوصاً اگر قانون گذارى و دروغ سازى وى در مسائل و موضوعات مهم اعتقادى و اخلاقى و در اصول دقیق زندگى و در نظامات مختلف اجتماعى گسترش داشته باشد و سالیان درازى نیز به طول انجامد.

آرى! هر انسان دروغگو خواه ناخواه در تناقض گویى و اختلاف در گفتار قرار خواهد گرفت و هیچ گونه راه فرارى از آن نخواهد داشت زیرا اقتضاى طبیعت بشر این است به طورى كه در مثل آمده است كه: دروغگو كم حافظه است.

ولى قرآن مجید كه در تمام شئون و امور زندگى انسان‏ها به طور وسیع و دامنه دار وارد شده در این موارد سخن گفته و تشریع و قانون گذارى نموده است، با این حال كوچك‏ترین اختلاف و تناقض در آن مشاهده نشده است.

در موضوع خداشناسى بحث كرده، مسئله نبوت را پیش كشیده و درباره سیاست و اداره كردن مدن و اجتماعات، در مسائل اخلاقى و تمام شئون زندگى قانون گذارى نموده است و به امور دیگر نیز مانند: كیهان‏شناسى، تاریخ و قوانین جنگ و صلح وارد شده، موجودات آسمانى و زمینى را از قبیل ملائكه و ستارگان، بادها، دریاها، نباتات، حیوانات و انسان توصیف كرده است و مثل‏هاى گوناگون آورده، مناظر هولناك قیامت را بازگو نموده، از هر بابى سخن رانده است ولى با این وصف كوچك‏ترین تضاد و تناقضى در میان گفتار، تشریعات و نظریات آن دیده نشده و در سرتاسر این مباحث از دایره عقل و خرد به دور نرفته است.

...

اعجاز علمی قرآن

«اعجاز علمى قرآن‏»مربوط به اشاراتى است كه ازگوشه‏هاى سخن حق تعالى نمودار گشته و هدف اصلى نبوده است،زیرا قرآن كتاب‏هدایت است و هدف اصلى آن جهت‏بخشیدن به زندگى انسان و آموختن راه‏سعادت به او است.از این‏رو اگر گاه در قرآن به برخى اشارات علمى بر مى‏خوریم،از آن جهت است كه این سخن از منبع سرشار علم و حكمت الهى نشات گرفته و ازسرچشمه علم بى‏پایان حكایت دارد. قل انزله الذى یعلم السر فى السماوات والارض (1) ،بگو:آن را كسى نازل ساخته است كه راز نهان‏ها را در آسمان‏ها و زمین‏مى‏داند»و این یك امر طبیعى است كه هر دانش‏مندى هر چند در غیر رشته‏تخصصى خود سخن گوید،از لا به لاى گفته‏هایش گاه تعابیرى ادا مى‏شود كه حاكى‏از دانش و رشته تخصص وى مى‏باشد.همانند آن كه فقیهى درباره یك موضوع‏معمولى سخن گوید،كسانى كه با فقاهت آشنایى دارند از تعابیر وى در مى‏یابند كه‏صاحب سخن،فقیه مى‏باشد،گرچه آن فقیه نخواسته تا فقاهت‏خود را در سخنان‏خود بنمایاند.هم چنین است اشارات علمى قرآن كه تراوش گونه است و هدف‏اصلى كلام را تشكیل نمى‏دهد.